Bir yanda İsrail’in Gazze’de yaptıklarına zinhar toz kondurmayan ABD ve Başkanı Trump, öte yandan İsrail’in Gazze’de yaptıklarını en ağır şekilde eleştiren ama sorumlu olarak ABD’yi ve Başkanı Trump’ın sorumlu olarak görmeyen, göremeyen dünya… Meselenin özeti hala budur. New York’taki Birleşmiş Milletler toplantısında yapılan ateşli konuşmaların ardından da gerçek hala aynı yerde duruyor. ABD’nin desteği en azından eksiltilmeden Gazze kurtulamaz ve fakat bu konuda Trump’a baskı yapabilecek bir ülke ve lider yok. Açıkça görüldü ki New York’a böyle bir hazırlıkta, planla veya niyetle giden de yok.
Evet, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konuşması çok güzeldi. Trajediyi iyi ifade etti ve hamasete de bulaşmadan meselenin bütün boyutlarını dile getirdi. Üstelik bunu yapan sadece Erdoğan değildi…
İspanya Başbakanı Sanchez’in konuşması da, Brezilya Devlet Başkanı Lula’nın, Şili Cumhurbaşkanı Boric’in, Kolombiya Devlet Başkanı Petro’nun, Slovenya Cumhurbaşkanı Musar’ın, Güney Afrika Cumhurbaşkanı Ramaphosa’nın, Katar Emiri Al Thani’nin, Ürdün Kralı Abdullah’ın, Malta Başbakanı Abela’nın ve elbette BM Genel Sekreteri Guterres’in konuşmaları da güzeldi. Birçok lider Gazze’nin yanında ve İsrail’in karşısında etkili sözler söylediler. Erdoğan gibi onlar da vicdanlara seslendiler ve dünyanın bildiği, gördüğü, izlediği soykırımı bir kez daha dile getirdiler. Bütün dünya meydanlarında yürüyen insanlık vicdanı BM’de de ifadesini buldu, evet. Trump’la ikili görüşme yapan liderler gibi Erdoğan da muhtemelen bugün ABD Başkanı ile görüşmesinden sonra yine Gazze’deki trajediye dikkat çekecek.
İçinde Gazze bahsi geçmeyen bir uluslararası görüşme yok artık. BM toplantısı da baştan sona öyleydi.
Mesele bunu ifade etmekse herkes işini gayet güzel yerine getirdi ama herkes biliyor ki mesele artık bundan çok daha ötede … BM kürsüsünden, Gazze’ye yardım götürmek için yola çıkan Sumud Filosu’na selam gönderilirken tam o anda İsrail filoya saldırıyordu. Yine tam o sırada nihai işgal planı duraksamadan işliyor ve Gazze’nin aç çocukları ölüm sınırında son anlarını yaşıyordu. Liderler konuşurken İsrail durmuyordu. Çünkü hiçbir konuşma veya hiçbir cümle onları durduracak kadar etkili değildi. Liderlerin sıkça söylediği gibi sözün bittiği yer çoktan aşılmıştı.
Duyarlılık ve vicdan ifadesi, protesto veya tepki sokakların işidir. “Yeter artık” demek sıradan insanların sözüdür. Liderlerin işi ise problemi çözmek, katliamı, durdurmak ve açlığı önlemektir. Bir yol bulmak, dünyaya hedef göstermek, diplomasiyi hareket geçirmek ve ABD üzerinde baskı yapmak gerekiyor. Ne var ki New York’ta bulunan 190 küsur liderden birkaçı bile toplanıp gelip bu istikamette bir plan açıklamadı. İsrail’in yaptığı katliamın kötülüğü ve Gazze’de insanlığın öldüğünü söylediler ama İsrail nasıl durdurulacak ve Gazze nasıl kurtulacak sorusunun cevabı hala verilmedi. Oysa, birçoğunun bunu yapabilme gücü var, sadece birkaç ülke birlikte hareket ettiği takdirde soykırımı önleme imkanı var.
Olmuyor çünkü ortada kocaman bir fil duruyor ve kimse onu yerinden oynatmak istemiyor. Kimse ABD Başkanı’na İsrail’in şımarık ve eli kanlı Başbakanı’nın kulağını çekmesi gerektiğini söyleyemiyor. Bu da Gazze’yi dünyanın en çok dert edinilen, üzerinde en çok konuşulan ama en sahipsiz halkı yapıyor. BM toplantısından önce de böyleydi sonra da böyle…