Ayaklarının çorak yolları büyümüş geçen zaman içinde.
Evvel zaman içinde kalbur sen.
Ben masallarda annemin beşiğini sallardım.
Ben rüyalarımda yılan görürdüm, uzun yollar.
Şimdi o masallarımın beşiği kırık, rüyalarımın yolları çıkmazda.
Biliyor musun şimdilerde beşik görmeyen çocuklar var .
Hatta biliyor musun beşikte öldürülen çocuklar daha fazla.
Fanon sonradan öğrenmiş .
Ben biliyorum ama .
Ve bu 
cahil kılmıyor beni,  acıtıyor
Bilmemek mutluluktur okumuştum da ne saçma gelmişti bilmezken.
Ölüyorlar , biliyorum
Ve bu 
acı katıyor ruhuma
Gidiyorlar, biliyorum
Ve bu
acı saptırıyor hafızama ; derin, çok derin bilmiyorsun.
Bitiyorlar , biliyorum
Ve bu 
dünyama bir çığ daha yuvarlatıyor.

Masallarım öldü.
Pollyanna yalanmış , ölen masallarım söyledi.
Her şey güzel olmayacakmış hani, beşikte masal duymamış çocuklardan bildim.
Ah Tanrım!
Niye Tanrım?
Hezeyan kokan ellerimizde güç hani? 
Buğzu unutmuş kalplerimizde iman hani? 
Ah Tanrım!
Biliyorum
Ve bu 
çocukların kanlarını damarlarında tutmalarına engel olmuyor.

Fıtratımda üflenmiş merhamet görüyorum bazen.
Bazen de 'her çocuk fıtrat üzre doğar' diyen bir peygamber duyuyorum.
Fıtratında rahmet noksanlığı taşıyan insanlar kokuyor her taraf
Biliyorum,  bil!
Kirli ve dolambaçlı zihinlerde ceset üretiliyor.
İçinde şeytan büyüten zalim çok, bil. 
Şah damarını unutan uyumuşları da gör, şah damarından yakınını da!

İflahlarımıza kutlu imanlar Tanrım .
İmanlarımıza kutlu başkalarılar Tanrım.
Başkalarılarımıza arınmış bilinçler Tanrım.
Bilinçlerimize kutlu irade Tanrım.
Bilmemek mutlulukmuş ya hani
Acı çekiyorum, çekelim , çek.
Bilelim!
Ve bu 
şahit olsun masallarımıza...