Geçmiş toplumlar; ahlaki, dini, siyasi ve adalet konularında bozulmaya başlayınca, toplu bir felakete uğramamak için her dönemde peygamberler ya da salihler tarafından uyarılmışlardır. Uyarıları dikkate alıp kendilerini ilahi buyruklara göre düzeltenler, kurtularak mutlu sona ermişlerdir. Yanlışlıklarında ısrar edip uyarıları yalanlayanlar ise toplu felaketlere uğramışlardır. Maalesef her peygamber veya uyarıcı gönderildiğinde genellikle uyarılanlar tarafından yalanlamış ve kötü muamelelere maruz kalmışlardır.

Şeytan, Hz Adem'e secde etmeyerek kovulunca Allah’tan kıyamet gününe kadar süre istemişti. Kovulmasına sebep olan ademoğullarını da kendisiyle cehenneme sürüklemek için o günden bu güne tüm gücüyle çalışmaktadır. İnsanoğlu farkında olmasa da iblis insana sağından solundan arkasından önünden sokularak onu yoldan çıkarmaya çalışmaktadır. İnsanoğlu, kendisinin baş düşmanı olan şeytan hakkında yeterli bilgi ve bilince sahip olmadığında, ona aldanmakta ve hatta birçok konuda şeytanın görevlerini de üstlenebilmektedir.

İnsanoğlunun en büyük felaketi kötülüklere karşı birbirilerini uyarmamak ve kötülüklerde ittifak edip birlikte hareket etmektir. Günümüz insanlarının en büyük handikapı bireysellik ve neme lazımcılık mantığıdır. Halbuki Müslümanların en önemli görevi kötülüklere karşı birbirlerini uyarmak ve sakındırmak, iyiliği teşvik etmek ve iyiliği yaygınlaştırmaktır. İnsanların kurtuluşuna vesile olmak için uyarıcı veya müjdeleyicinin her zaman güzel ve hikmetli dili kullanması gerekir.

Salih, mutlu ve ahlaklı bir toplum oluşturmak için imtihan sürecinden geçtiğimizin, yaptığımız ve yapmadığımız davranışlarımızdan hesaba çekileceğimizin farkında olmamız gerekir. Allah'ın; alemlerin rabbi ve ahiret gününün sahibi olduğunun, aşikar ve gizli olan her şeyi bildiğinin idrakinde olmamız gerekir. Toplum ifsat olduğunda inecek olan azap sadece zalimlere değil, sessiz kalanlara da dokunacağı Kur’an’da bir çok kıssada anlatılmaktadır. Allah’ın azabına uğramamak ve kurtuluşa ermek için bir kötülük ve çirkefle karşılaştığımızda gücümüz oranınında düzeltmeye çalışmamız dini bir gerekliliktir.