Roboski faciası ve bu vahim hadisenin karanlıkta bırakılmaya devam edilmesi, Diyarbakır'da Jitem'e ait askeri bölgede 15 insana ait kemiklerin bulunması, Hrant Dink cinayetinin bireysel bir eyleme indirgenerek kapatılması, KCK operasyonlarının ölçüsüzce genişletilmesi, emekli Genelkurmaya Başkanı Başbuğ'un tutuklanması ve 1980 askeri darbesinin yargıya taşınması.

Roboski faciası ile alakalı soruların cevapsız bırakılması, bu olayı unutturamaz; TC tarihindeki tüm katliamların unutulmadığı gibi. Mazide işlenen toplu cinayetlerin üzerinin örtülmesi, o dönemlerdeki devlet anlayışı ve uygulamalarına mütenasip idi. Zira militarist ve müstebid zihniyetten, daha farklı bir uygulama beklenemezdi. Ama insana ve insanın özgürlüğüne önem vermeye çalışan bir iktidarın mazideki zorbaları çağrıştıracak uygulamalara yönelmesi, herkesi kaygılandırıyor ve düşündürüyor.

Roboski olayındaki suskunluk, devletin maslahatının milletin maslahatına tercih edildiğine işaret ediyor. Anlaşılan devletin silahlı güçleri bilerek veya yanıltılarak bir cinayet işledi. Her iki durumda da mukassır olan devlet, olayın gerçeğini açıklamayı, devletin ali menfaatlerine aykırı buldu ve susmayı, olayın üstünü örtmeyi tercih etti.

Devletlerin menfaatleri ve maslahatları söz konusu olunca yargı bağımsızlığı rafa kaldırılır. Maslahat, adalete tercih edilir. İstisnalar hariç, tarih boyunca hep böyle olmuştur. Bugün de böyledir. Yargının bağımsızlığı kulağa hoş gelen bir slogandan başka bir şey değildir. Yargı, devletlerin menfaati ve maslahatı söz konusu olmadığı zamanlarda bağımsız davranabilir. Hiçbir devletin yargı gücü, siyaseti ilgilendiren konularda tek başına bağımsız hareket edemez. Demokrasinin beşiği sayılan Avrupa'da da böyledir. Demokrasinin bayraktarlığını yapan Amerika'da da böyledir. Özgürlük ve eşitlik sloganları altında gerçekleşen sosyalist devletlerde de böyleydi. İslam şeriatı ile yönetildiğini söyleyen eski ve yeni devletlerde de böyledir.

Bu yanlışlık, devlet-millet ilişkisindeki öncelik meselesiyle ilgilidir. Öncelik devlete verildiği zaman, devlet kutsallaştırıldığı zaman, devletin menfaatleri milletin menfaatine ve değerler manzumesine tercih edildiği zaman yargı siyasallaşır ve adalet özelleşir.

İslam'ı toptan reddeden cumhuriyet rejimi, devlete atfedilen kudsiyet kültür ve geleneğini ısrarla sürdürmüştür. Bu zihniyete göre devlet için millet feda edilebilir, yerine göre katliama tabi tutulabilir. Devlet olmayacaksa, millet de olmaz.

Roboski faciası, Hrant Dink kararı ve KCK operasyonları, geriye ve kötüye dönüşün önemli göstergeleri sayılabilir. Aksini dillendirebilmek için devletin şeffaf olması, yanlışlarını itiraf etmesi, suçluları cezalandırması, halkından özür dilemesi, halkın menfaatlerini devletin menfaatlerine tercih etmesi, devletin menfaati için yargıyı sınırlandırmaması gerekir. Ne var ki, adı geçen olaylarda millet öncelikli bir yaklaşım gözlenmiyor.

Bu cinayetlerin hesabının sorulacağına dair güçlü emareler gözükmüyor.

Devlet adına halkını yargısız infaz eden dönemin canileri, aramızda hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam mı edecekler?

Devlet-millet ilişkisinde tersinden düşünelim. Devletini yargısız infaz eden bir millet olamaz mı? Örneğin falan yerde subaylara ait olduğu varsayılan 15 cesede ulaşıldı diye bir haber çıksa ne olurdu? Asit kuyularına atılmış güvenlik güçlerinin kemik parçalarına ulaşıldı diye bir haber yapılsa kim ne hissederdi?

Yargısız ve adaletsiz infaz her kimden gelse kötüdür ama devletin milleti yargısız infaz etmesi, herhalde milletin devleti yargısız infaz etmesinden daha kötü olsa gerek. Eğer yargısız infaz olacaksa, bu hak millete aittir, devlete değil. İslam hukukunda baba oğlunu öldürürse, babaya kısas uygulanmaz. Baba, kötü bir iş yapmıştır ama oğlunun üzerindeki haktan ötürü kısas edilmez. Millet, devletin babası ve sahibidir. Millet devleti yargısız infaz etse, kötü bir iş yapmış olur ama kısas edilmez. Eğer devlet milleti yargısız infaz ederse kısası hakkeder. Çünkü devletin millet üzerinde böyle bir hakkı yoktur.

Zulmü tersinden savunmuyor, milletin zulmetmesini de savunmuyoruz. Ama devletin zulmü ayyuka çıkarsa, gün gelir millet devleti yargısız infaz eder. Tarihte bunun ibretlik örnekleri vardır.

Ak Parti iktidarı, 2011 seçimlerinde ustalık dönemi vaadiyle halkın karşısına çıkmıştı. Halk, ustalık döneminde iktidardan daha fazla özgürlük, adalet, şeffaflaşma, kardeşlik, millet iradesinin egemenliği, barış ve huzur istiyor. Ne var ki, iktidarın ustalık dönemi tökezlemeye başladı. Bu nasıl ustalık ki, çıraklık günlerini aratmaya başladı?

Ustalık dönemi, Roboski katliamının yaşanmamasını, yaşandıysa faillerinin cezalandırılmasını gerektirirdi.

Ustalık dönemi, Kürd sorununu çözmeyi gerektirirdi.

Ustalık dönemi, özgürlükçü anayasayı hızla hayata geçirmeyi gerektirirdi.

Ustalık dönemi, devlet-millet denkleminde millet öncelikli anlayışın kurumsallaşmasını gerektirirdi.