İktidar ve muhalefete ortak noktalar
Eksik demokrasi ülkesi Türkiye’de, demokratik değişim keskin bir arzu olarak dillerden hiç düşmez. Toplumda değişim fikrine karşı oluşan, refleksif ve bilinçli engeller bile bu beklentiyi ortadan kaldırmaz. Bu nedenlerle, değişim istikametinde kuvvetli siyasi söylemler, yeni siyasi melodiler, farklı beklentilerin meşru mecralarda buluşması, hemen her zaman, heyecan yaratır.
Nitekim 1946’dan bu yana ülkedeki tüm güçlü siyasi dalgalanmalar, siyasetin ve siyasetçilerin toplumsal, sınıfsal zıplamalara, dış dinamiklerin etkilerine, doğru zamanda ve doğru biçimde temas etmesiyle, bir tür “yeni”yle meydana gelmiştir. Demokrat Parti, Adalet Partisi, Ecevit’li CHP, Özal, Erbakan, Erdoğan uygun bir konjonktürde sınıfsal, toplumsal hareketlenmeleri, buna uygun tutum ve politikaları temsil ederler.
YAZIYA YORUM KAT
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.