Çanakkale'deyim, gün , ışıl ışıl ve hava ılık. Deniz pencereden odama doluyor. Aşağıda, kordonda insanlar eski günlerdeki gibi salınıyor aheste, yoldan tek tük fayton geçiyor, denizde az açıkta lüferci kayıkları var, daha uzakta, boğaza doğru askeri hücümbot, mendirek oltacılarla dolu…

Gün güzel ama

Bugün benim keyfim yok…

Bugün annemin elini tuttum, yıllar sonra ilk kez beni sevip sevmediğini sordum. Gözlerime baktı, bedeninden ona kalan, hareket edebilen bir kaç parmağıyla uzun uzun elimi sıktı. O eli öptüm, başını okşadım, onu sevdiğimi söyledim.

Sonra solunumu durdu, durur gibi oldu.

Onu benden aldılar ve yoğun bakıma verdiler.

Şimdi hayatla arasında ince bir boru var…

Bugün keyfim yok…

Yazı yazmaya da mecalim yok…